|
Getting your Trinity Audio player ready...
|
Mezunumuz Bilge Körezlioğlu (‘78) ile sokak hayvanları, Kurtaran Ev projesi ve gönüllülük üzerine konuştuk.
Bilgeciğim, seninle zaman zaman birlikte bazı gönüllü platformlarda çalıştık. Her konuda sorumluluk hisseden ve elinden geleni yapmak isteyen bir vatandaş olarak çalışıp durduğunu biliyorum. Ayrıca hayvanları çok sevdiğini, onlar için de çok çabaladığını yakından takip ediyorum. Kurtaran Ev çatısı altında çalıştığını da bildiğim için seni bulup sana bazı sorular sormak istedim. Oldukça zor zamanlardan geçiyoruz, her anlamda, ülkecek. Bu nedenle bu röportajımız daha da bir anlam kazanıyor, belki de senin cevapların üzerine birlikte neler yapabileceğimizi de konuşuruz.
İlk olarak şunu sormak istiyorum: Kurtaran Ev kimin projesiydi? Kim kurdu, kaç yılında kuruldu? Şu andaki başkanınız kimdir? Yeri nerededir?
Kurtaran Ev 2019’da bir grup arazi beslemecisinin küçük bir gecekonduda başlattığı bir oluşum. El birliğiyle sokak hayvanlarının güvenle yaşayacağı bir alan kurma fikriyle ortaya çıkıyor. Şu anki haliyle Kurtaran Ev Derneği, yardıma muhtaç hayvanların geçici konaklayacağı bir yaşam alanı ve sosyal sosyal sorumluluk projesidir. Kâr amacı gütmeyen bir girişimdir ve gönüllülük prensibi ile çalışmaktadır. Şu anki resmi başkanımız Onur Boltürk. Hadımköy’de 1000 üzeri köpeğimizin olduğu barınma alanı, Küçükçekmece’de yaşlılar ve kedilerin olduğu alan ve Beşiktaş’ta da 100 den fazla kedimizin olduğu bir alanımız var.
Kurtaran Ev’in öncelikli amaçları nelerdir?
Arazi, sokak, orman ve barınaklardaki yardıma muhtaç hayvanları koruma altına alarak, tedavi, barınma, beslenme ve yuvalandırmalarını yapıyoruz. İstismar edilmiş, terkedilmiş, ihmal edilmiş hayvanlara yeni bir hayat yaratmaya çalışıyoruz. Yaşam alanlarımızda rehabilite edip, yeniden insanlara güvenebilmeleri için, bolca sevilmelerini sağlıyoruz.
Buradaki hayvan barındırma kapasiteniz ne kadardır? Gelen hayvanları barındırma adına bir süreniz var mı, yoksa sahiplendirilinceye kadar kalabiliyorlar mı?
Belli bir kapasite olmamakla beraber, ihtiyacı olan her çocuğa elimizi uzatmaya, hepsini kurtarmaya çalışıyoruz ve bunu yaparken de hali hazırda alanlarımızda yaşayan kedi ve köpeklerin konfor ve refahını da düşünerek hareket etmeye çalışıyoruz. Belli bir süre koyamamakla birlikte, bu kurtarma sürecinin devamlılığı açısından her çocuğun tedavi ve kısırlaştırılmaları yapıldıktan sonra hızlıca yuva arama, geçici yuvaya çıkarma süreçleri başlıyor, ancak hak verirsiniz ki sahiplendirme kısmı beklenen kadar hızlı olamayabiliyor. Cins kedi/köpeklerde bile dernek kurulduğundan beri bizimle olan çocuklarımız da var, sadece 1 gün kalıp sahiplenilen çocuklar da…
Sahiplendirme süreciyle ilgili nasıl bir stratejiniz var? Nasıl ulaşıyorsunuz hayvanseverlere? Sesinizi duyurmak ve daha büyük kitlelere ulaşmak için ne gibi aktiviteler yapıyorsunuz?
Sahiplendirme işlemleri için ekibimiz her talebi formlara yönlendiriyor ve formların incelenmesinden sonra dönüşler yapılarak yuvaların sağlıklı eşleşmeler olması için gönüllü arkadaşlarımız detaylı görüşmeler yapıyor. Tanışma ve ziyaretler sonrasında ailelerin dinamiklerine uygun kedi/ köpek eşleşmesinin olduğuna kanaat getirdiğimizde ise takip ve sahiplendirme sözleşmesi ile çocuklarımızı yeni yuvalarına uğurluyoruz. Sahiplendirdiğimiz çocuklarımıza olumsuz her durumda kapımız her daim açık. Birkaç kez yuvalandırma deneyimi yaşayan çocuklarımız da var. Bizim burada amacımız, mümkün olduğunca en doğruyu bulabilmek. En doğru aile, ömürlük aile…
Kurtaran Ev’in genel gidişatı ve birçok gelişmeyi Instagram sayfamızdan takip edebiliyor herkes. Gönüllülere ve ailelere ulaşabilmek için de işbirlikçilerimiz ve gönüllülerimiz ile yıkama etkinlikleri, tarama etkinlikleri, yürüyüşler, koşular ve birçok proje yapıyoruz.
Ne gibi giderleriniz var? Günlük harcamaları nasıl karşılanıyor? Yiyecek-içecek gibi giderler, gönüllüler tarafından mı karşılanıyor, ya da başka bir gelir var mı?
Tabii ki ilk etapta beslenme; mama, yemek artıkları. Daha sonrasında ise çiftliğin genel gidişatı için hijyen ve temizlik malzemeleri. Koltuklar, dolaplar, halılar, örtüler, çarşaflar, kısacası evlerimizde kullanmadığımız her şey çiftliğimizde yeniden dönüştürülüp çocuklarımızın kullanımına açılıyor ve ihtiyaç her zaman var. Halılar, örtüler kışın sık değişiyor. Bizim işimize yaramayan eski koltuklarımız, onlara yatak oluyor mesela. Derneğin bütün geliri bağışlar ve gönüllülük esasına dayalı. Şirketlerle yaptığımız projeler dahilinde karşılanan ihtiyaç listelerimiz de var.
Sağlıkları için neler yapılıyor, gönüllü veterinerler var mıdır?
Evet, Hadımköy’deki alanda 3 vet teknikerimiz 24 saat orada. Beşiktaş ve Küçükçekmece’de de birer tekniker arkadaşımız mevcut. Gerekli acil durumlarda büyük operasyonlarda ortak çalıştığımız birçok veteriner hekimimiz de mevcut.
Bir de ben şöyle bir şey duydum: çip uygulamasından sonra, çipsiz olan hayvanlara iç dış parazit aşıları yapılıyormuş ancak önemli olan diğer aşılar yapılmıyormuş. Bu konuda bir bilgin var mı?
Normal şartlarda tüm hayvanlara acil durum müdahalesi yapmaları gerekiyor. Yapmayanlar tamamıyla kanuni bilgisizlikten, yanlış uygulamalardan yapmıyor. Kanun böyle bir şeyi belirtmiyor.
Peki, burada yaşadığınız sorunlar var mı?
Tabii ki var, olmaz mı… Bu kadar büyük bir organizasyonun güvenilir ve sağlıklı ilerlemesi hiç de hafife alınacak bir iş değil, ancak ortak amacımız hayvanların güvenliği ve sağlığı olunca ortak paydalarda buluşmaya çalışıyoruz. Belediyelerle, gönüllülerle, sahiplendirme yaptığımız ailelerle, veterinerlerle, yani birçok bağlamda ortak amaca hizmet etmek için çabalıyoruz.
Sen ne kadar zamandır burada emek veriyorsun ve neler yapıyorsun?
Kurulduğundan beri bu ekiple beraber gönüllü projeler yürütüyoruz. Birçok iş yapıyorum aslında. Yeri geldiğinde dışkı da temizliyoruz, tıraş da yapıyoruz, bazen basit tedavi ve aşılamalar da… Kısacası, ne iş varsa hayvansever ve gönüllü olarak her şeyi yapmaya çalışıyoruz.
Cevabını en çok merak ettiğim soruya geldi sıra: Sokaktaki canları uyutma yasası ile ilgili neler söylemek istersin? Bu yasa çıktıktan sonra sizin açınızdan değişen neler oldu? Daha fazla telaş, bir tane daha can kurtarma çabası, yeni stratejiler gibi?
Sahipli-sahipsiz hiçbir canlının yaşam hakkı, hiçbir insanın iki dudağı arasında olmamalı. Saldırgan olduğu iddia edilen çocuklar rehabilite edilmeli ve sonrasında bu rehabilitasyonu mümkün olmayan çocukların da ömür boyu tok ve güvende yaşayabilecekleri barınaklar olmalı, ölüm kampları değil. Hiçbir canlı 1 m2 kafeste ömrünün sonuna kadar kalmayı hak etmez. Şartlar iyileştirilmeli ve sosyal olan çocuklarımız da bundan önce nasıl birlikte huzurla güvenle yaşıyorsak aynı şekilde kısırlaştırılıp tedavi edildikten sonra sokaklarında güvenle yaşayabilmeli…
‘Başka gönüllüler de olsa, daha çok kişi olsak’ dediğini duyar gibiyim. Gönüllü olsak, bize ne gibi sorumluluklar düşer? Bunun dışında beklentilerin neler? Sence toplum olarak daha bilinçli ve daha faydalı olabilmek için siz gönüllülere nasıl destek olabiliriz?
Derneğimizde yapılacak birçok iş var; boyamalar, çocukların temizlenmesi ve taranması ama bunların yanında çocuklarımızın en çok sevgiye, ilgiye ihtiyaçları var. Her gün başlarının okşanmasına ihtiyaçları var, yürüyüş yapmaya ihtiyaçları var.
Bilge’ciğim çok çok teşekkür ederim, gönüllü koşuşturmacalarının arasında bize vakit ayırdığın için. Seni canı gönülden kutluyorum emeklerin için ve hepimiz adına sonsuz teşekkürlerimi iletiyorum.
